Με τον όρο «προσβασιμότητα» δεν πρέπει να εννοούμε μόνο τη φυσική πρόσβαση, αλλά κυρίως την διασφάλιση σε όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις (φύλου, ηλικίας, ύπαρξης αναπηρίας ή όχι, μορφωτικού επιπέδου, αντίληψης, καταγωγής κ.λ.π.) την ανεμπόδιστη συμμετοχή στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην ενημέρωση, στο κοινωνικό γίγνεσθαι γενικά, διασφαλίζοντας κατ επέκταση ίσες ευκαιρίες σε όλους για προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη.
Τα άτομα με αναπηρία (κινητική, νοητική, αισθητηριακή), βιώνουν έντονα τον αποκλεισμό από όλα αυτά, που για όλους τους υπόλοιπους θεωρούνται αυτονόητα και το πρόβλημα της προσβασιμότητας δεν μπορεί να λυθεί με την κατασκευή μιας ράμπας σ' ένα πεζοδρόμιο ή σ΄ένα δημόσιο κτήριο.
Πρέπει να φτιάξουμε "ράμπες" παντού:
Στην απασχόληση, την πληροφόρηση, τη δια βίου εκπαίδευση και στήριξη, τον αθλητισμό, τη ψυχαγωγία, την κοινωνική ζωή… την καρδιά μας.
Δεν είναι μόνο θέμα ανθρωπισμού ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Είναι θέμα πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου