Έχω γράψει κι άλλες φορές - και δεν θα σταματήσω να γράφω μέχρι να κλείσουν- για τις άθλιες και απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των παιδιών με αναπηρίες που έχουμε «πετάξει» στα άσυλα.
Τα έχουν αποκαλέσει «αποθήκες ψυχών». Επιεικής χαρακτηρισμός…
Εκτός από τα «άσυλα» ενηλίκων υπάρχουν και τα «άσυλα» για παιδιά.
ΚΕΠΕΠ… (Κέντρα Περίθαλψης Παίδων)… Ο … κατά τα άλλα αξιοπρεπέστατος τίτλος που τους έχουμε δώσει….
…."Αυτόπτης μάρτυς πρωτοφανών εικόνων φρίκης, στην πολυσυζητημένη «αποθήκη παιδικών ψυχών» του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών Ηλείας, έγινε μια Ελληνίδα εθελόντρια, που μαζί με άλλα άτομα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες προσφέρουν εθελοντική εργασία, με σκοπό τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των περιθαλπόμενων παιδιών με αναπηρία".
Η εθελόντρια καταγγέλλει εγγράφως ότι εργαζόμενος ξυλοκόπησε άγρια ένα από τα άτομα που φιλοξενούνται στο ΚΕΠΕΠ επειδή …..τόλμησε να βγει στο προαύλιο του κτηρίου….
(Ελευθεροτυπία 19/12/2010).
… 29 θάνατοι παιδιών με νοητική υστέρηση έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών……
Δεν πάει άλλο…. Να ξεκινήσουν αμέσως οι διαδικασίες για να κλείσουν όλα τα «άσυλα» και να δημιουργηθούν νέες σύγχρονες δομές προστατευμένης διαβίωσης κάτω από τον έλεγχο της τοπικής κοινωνίας και των συλλόγων γονέων ατόμων με αναπηρίες.
Είναι ζήτημα πολιτισμού και αξιοπρέπειας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου