Σαμπίν Μπονέρ, μια λαμπερή αυτιστική έφηβη, με περιορισμένη ικανότητα επικοινωνίας μεν, αλλά με σαφείς ακόμα ενδείξεις της συμμετοχής της στη ζωή. Γελάει, είναι αφοσιωμένη στη μουσική κι επιδεικνύει αξιοσημείωτη έφεση στο πιάνο. Η αδυναμία των γονιών της να ανταποκριθούν όμως στις απαιτήσεις της κατάστασής της, τους αναγκάζει να ψάξουν έναν «υπεύθυνο φορέα" που να μπορέσει να αναλάβει την κοινωνική της «εκπαίδευση» στο μέτρο του δυνατού.
Ελλείψει ειδικού ιδρύματος η Σαμπίν περνά τα επόμενα πέντε χρόνια φιλοξενούμενη σε διάφορα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Αποτέλεσμα, η Σαμπίν, το νεαρό αυτό κορίτσι με έκφραση και χαμόγελο, έχει αποκτήσει την εικόνα μιας βαρέως πάσχουσας, που δεν επικοινωνεί καθόλου με το περιβάλλον και που «έχει χάσει οριστικά όλες της τις ικανότητες», όπως διαβεβαιώνει η αδελφή της και διάσημη σκηνοθέτης, Σαντρίν Μπονέρ.
2 σχόλια:
Tιμή, το λιγότερο, σε 'κείνους που, ατομικά και συλλογικά, έδωσαν την ευκαιρία σ' αυτά τα παιδιά, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, να μην γίνουν φυτά.
@ Εκπαιδευτικός
Δυστυχώς όλα αυτά τα παιδιά που εννοείς κινδυνεύουν σήμερα (η μάχη με τους θεούς και τους δαίμονες είναι διαρκής) και είμαι πολύ ανήσυχος... Το "Όχι άλλες χαμένες ζωές" θα έχει συνέχεια...
Δημοσίευση σχολίου