Η Σπιναλόγκα είναι κυρίως γνωστή σήμερα σαν το νησί των λεπρών.
...Το φάρμακο για τη λέπρα δεν είχε βρεθεί και η κολλητική αυτή αρρώστια ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων. Οι χανσενικοί ήταν απομονωμένοι σε περιοχές (μεσκινιές) έξω από τις πόλεις περιμένοντας να ζήσουν από την φιλευσπλαχνία των περαστικών. Τοπωνύμια Μεσκινιά διατηρούνται ακόμα σε αρκετές περιοχές.
Ηταν η εποχή που ο κόσμος πανικοβάλλονταν από τη λέπρα και οι λεπροί ήταν υποχρεωμένοι να φορούν κουδούνια για να προειδοποιούν τον κόσμο να απομακρύνεται έγκαιρα από κοντά τους. Τότε δεν γνώριζαν ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει φυσική ανοσία στην ασθένεια αυτή και ότι ο κίνδυνος μόλυνσης ήταν πολύ μικρότερος από όσο νόμιζαν. Ποιος όμως θα ρίσκαρε να μολυνθεί από μια ανίατη, θανατηφόρο ασθένεια;
Έτσι ένα νησάκι, η Σπιναλόγκα, ήταν… ιδανική λύση για να απομακρυνθούν από τον υγιή πληθυσμό οι χανσενικοί. Εξάλλου εκεί υπήρχαν πολλά άδεια σπίτια μετά την αποχώρηση των μωαμεθανών κατοίκων της.
Στις 30 Μαίου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών και τότε μεταφέρθηκαν οι πρώτοι 250 ασθενείς από διάφορα μέρη της Κρήτης.
Το 1913 γίνεται η επίσημη ανακήρυξη της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα και άρχισαν να έρχονται ακόμα περισσότεροι άρρωστοι στη Σπιναλόγκα από όλη την Ελλάδα, ενώ αργότερα δέχτηκε ασθενείς ακόμα και από άλλες χώρες και χαρακτηρίστηκε σαν Διεθνές Λεπροκομείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου